Komentarze: 1
"Bóg nie dopuścił żadnego bólu , któremu nie stanęłaby na przeszkodzie zwycięska radość."
Tak, miałam nową antenę, jednak sytuacja z moją nogą nie wyglądała najlepiej. Nawet gdy byłam na Onkologii, dr Kolarz przychodził każdego dnia zmieniać mi opatrunki. Pamiętam, że któregoś razu, jeszcze zanim przeniesiono mnie na kolejną chemię, przyszedł do mnie z pewną propozycją. Jego wizyta była już dziwna sama w sobie, gdyż w ciągu dnia zazwyczaj „spotykaliśmy się” najwyżej dwa razy: podczas rannych obchodów i popołudniowych opatrunków, dlatego widząc go przy swoim łóżku wiedziałam, że to nie wróży niczego dobrego. I nie pomyliłam się. Jego słowa brzmiały” „Mała tylko się nie denerwuj. Jest taka propozycja…”I wyłożył mi całą kawę na ławę. Powiedział, że jeśli rana nadal nie będzie chciała się zagoić, to jest jeszcze jedna możliwość. Chodziło o skrzyżowanie nóg. Pamiętam pomyślałam: „Mój Boże, o czym on gada? Jakie skrzyżowanie? Chodziło o tzw. Autoprzeszczep, który miał polegać na złączeniu obu nóg w ten sposób ,że zdrowa noga zostałaby „przyszyta” łydką do rany nogi chorej, tak że powstałby z tego kształt niepełnego krzyża. Celem tego miało być, połączenie dwóch nóg po to, aby ukrwić ranę, która nie chciała się zagoić. Nie wiedziałam co mam mu powiedzieć. W dodatku dowiedziałam się także, że tego typu zabiegu nie przeprowadza się zbyt często, że prawdopodobnie gdzieś na południu polski coś takiego miało kiedyś miejsce. Całe szczęście, że była to tylko propozycja na wypadek kolejnego niepowodzenia. Od tamtej pory moja nadzieja na „wyzdrowienie” nogi była tak wielka, że zrobiłabym naprawdę wszystko, aby uniknąć tej, jakże niemiłej ewentualności.
Fakty Mlodych http://www.faktymlodych.republika.pl
Lęborskie Fakty http://leborskiefakty.prv.pl
Fakty Katolickie http://www.faktykatolickie.prv.pl/