Komentarze: 1
W domu było wspaniale, choć krótko, az szkoda mi było czasu na sen.Oczywiście od razu przyszli znajomi, sąsiedzi.Rozumiem, że każdy chciał zobaczyć jak wyglądam, jak bardzo wymęczyli mnie w tym szpitalu.Wszystko wydawało mi sie takie nowe, choć był to mój własny dom.Nie mogłam nacieszyć sie choinką,swoim łóżkiem i tą normalną atmosferą.Gdy poraz piewrszy usiadłam na wózu, wcale nie było mi przykro, że jezem niepełnosprawna...najważniejsze było to, ze mogłam zmienić pozycję.Ten wózek był moja przepustka do świata.Mogłam przemieszczac sie po całym domu.Pamiętam jak wspaniale było siedzieć na środku pokoju i pić oranżadę, jak wspaniale było jeść przy stole i podziwiaż świat przez okno.